به گزارش قدس آنلاین، بعد از دو تساوی متوالی و ناکامی در باز کردن دروازه رقبا، بالاخره پرسپولیس توانست در هفته سوم با یک گل به اولین برد خود در لیگ بیست و دوم دست یابد. گلزنی بعد از ۲۲۲ دقیقه، اولین پیروزی فصل، شکسته شدن طلسم نبردن آلومینیوم در اراک، برگشت به جدول بعد از دو مساوی از نکاتی است که در پایان هفته سوم برای پرسپولیس رقم خورد؛ اما در این بین مهم ترین نکته ثبت سومین کلین‌شیت متوالی بود.

حالا پرسپولیس تنها تیمی است که در پایان هفته سوم هنوز دروازه خود را بسته نگه داشته و این آمار برای سرخ های پایتخت یادآور روزهای خوبی است که پنج قهرمانی متوالی را برای آن ها به ارمغان آورد. در پایان لیگ بیستم که با پنجمین قهرمانی متوالی پرسپولیس همراه بود، مطالب و تحلیل های زیادی نوشته شد که نقطه مشترک همه این تحلیل ها موفقیت پرسپولیس در کارهای تدافعی بود.

در واقع پرسپولیس یک فرمول ساده داشت که کم گل خوردن بود؛ فرمولی که برانکو نوشت و در اجرای آن موفق بود و بعد از آن هم در یک مقطع کوتاه کالدرون توانست این فرمول را در پرسپولیس پیاده کند. بعد از کالدرون نوبت به یحیی رسید و مربی وطنی پرسپولیس از میراث ارزشمند برانکو و کالدرون نهایت بهره را برد و توانست با رسیدن به فینال لیگ قهرمانان آسیا در لیگ برتر هم ادامه دهنده راه پروفسور کروات باشد.

اما در ادامه و با جدایی بیرانوند و مدافعین اصلی، همین نقطه قوت به نقطه ضعف پرسپولیس در لیگ بیست و دوم تبدیل شد و در نهایت هم استقلال با فرهاد مجیدی و تفکرات دستیار ایتالیایی او این بار با فرمول ساده قهرمانی توانست هم رکورد کمترین گل خورده در تاریخ لیگ برتر را بشکند و هم قهرمانی را بعد از پنج سال از چنگ سرخ ها در بیاورد.

حالا این فصل و در حالی که همه از عملکرد پرسپولیس در کارهای تهاجمی انتقاد می کنند، کمتر کسی است که نیمه پر لیوان را ببیند. پرسپولیس سه بازی است که گلی نخورده و کمترین موقعیت گلزنی را به رقبا داده و این آمار بیانگر این است که یحیی و دستیارانش حداقل در کارهای تدافعی با برنامه بوده اند و با جذب مدافعان جدید توانسته اند نقطه ضعف فصل گذشته را به نقطه قوت تبدیل کنند.

پرسپولیس برای اجرای فاز دفاعی، استراتژی دارد؛ عناصر اجرای این فاز از نظر نتیجه بهترین عملکرد خط دفاعی لیگ را تا پایان هفته سوم ثبت کرده اند و حرف های یحیی گل‌محمدی در نشست خبری نیز گواه این ادعاست که او رضایت کامل از تیمش دارد؛ حتی اگر منتقدان بر نمایش او و تیمش خرده بگیرند.

حداقل در ۶ فصل اخیر این فرضیه ثابت شده که یکی از عوامل اساسی برای رسیدن به قهرمانی در ماراتن لیگ برتر، کم گل خوردن است. هواداران پرسپولیس هنوز فراموش نکرده اند که تیمشان با همین فرمول و با بردهای اقتصادی توانست پنج دوره قهرمان بلامنازع لیگ برتر شود البته قصد نداریم در این مطلب فقط نیمه پر لیوان را ببینیم و نیمه خالی آن را نادیده بگیریم.

پرسپولیس در زمان برانکو در کنار کم گل خوردن، زیبا هم بازی می کرد و مسلما یحیی هم می داند که دفاع مستحکم شرط لازم برای قهرمانی است؛ اما کافی نیست! پرسپولیس در کنار دفاع مستحکم باید در هر بازی چند موقعیت گل هم بسازد تا بتواند با استفاده حداقلی از یکی از موقعیت ها به یک برد اقتصادی دست یابد؛ دقیقا همان فرمولی که برانکو آن را در پرسپولیس اجرا کرد و نتیجه آن هم سال های طلایی سرخ های پایتخت در فوتبال ایران بود.

یحیی هم قطعا پی برده که تیمش برای بازگشت به آن روزهای طلایی باید هم خوب دفاع کند و هم در حملات زهردار باشد. به همین دلیل هم بر خلاف دو بازی قبلی، او در بازی مقابل آلومینیوم فقط از یک هافبک دفاعی استفاده کرد و به لوکادیا هم به رغم نداشتن آمادگی کامل میدان داد تا هر چه زودتر در شرایط مسابقه قرار بگیرد. یحیی انتظار دارد لوکادیا گمشده تیمش باشد؛ تیمی که این فصل با همان استراتژی و فرمول برانکو پا به رقابت های قهرمانی گذاشته است.

منبع: خراسان